சபரிமலை வாசன் ஸ்ரீ ஐயப்ப சுவாமி மணிகண்டன் என்றால், அவர் தன் பக்தர்களைத் தண்டிக்கும் தெய்வமாக அல்லாமல், அன்பால் மட்டுமே ஆட்கொள்ளும் கருணை வடிவமாகக் கருதப்படுகிறார்.
1. மணிகண்டனின் பிறப்பும் கருணையின் நோக்கமும்
ஐயப்ப சுவாமியின் அவதாரம், பக்தர்களைத் தண்டிப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டதல்ல. அசுர சக்திகளை அழிப்பதும், மனிதர்களுக்கு தர்மத்தின் வழியைக் காட்டுவதும் அவருடைய பிரதான நோக்கங்கள்.
மோகினி வடிவில் உள்ள மகாவிஷ்ணுவுக்கும் சிவபெருமானுக்கும் பிறந்த இவரைக் ‘ஹரிஹர புத்திரன்’ என்று அழைக்கிறோம். இந்தப் பிறப்பே முரண்பாடுகளை நீக்கி, அன்பின் ஐக்கியத்தை உணர்த்துகிறது.
ஐயப்பனின் பிறப்பின் நோக்கம், மகிஷியை அழித்து தர்மத்தை நிலைநாட்டுவதே. உலகியல் துன்பங்களால் தவிக்கும் பக்தர்களை அவர் மேலும் தண்டிப்பதில்லை; மாறாக, அவர்கள் செய்யும் தவறுகளைச் சரிசெய்து, மாலையிட்டு விரதமிருந்து தன் திருவடி தேடி வருபவர்களுக்கு முழுமையான அருளையே வழங்குகிறார்.
2. விரதத்தின் பின்னால் உள்ள தத்துவம்
ஐயப்ப சுவாமியைத் தரிசிக்கச் செல்லும் ஒவ்வொரு பக்தரும் கடுமையாக 41 நாட்கள் அல்லது 48 நாட்கள் (ஒரு மண்டலம்) விரதம் இருக்க வேண்டும். இந்த விரதம் என்பது இறைவனால் விதிக்கப்பட்ட ஒரு தண்டனை அல்ல, மாறாக சுயச் சீர்திருத்தத்துக்கான ஒரு பயிற்சிக் களமாகும்.
விரதக் காலத்தில், பக்தர்கள் மனதாலும் செயலாலும் தூய்மையாக இருக்கப் பழகுகின்றனர். இது, அவர்களின் பாவங்களைப் போக்குவதற்காகவும், ஆன்மாவைப் பக்குவப்படுத்துவதற்காகவுமே தவிர, சிறிய தவறுகளுக்காக சுவாமி தண்டிப்பதாகக் கருதப்படுவதில்லை.
சாதி, மத, ஏழை, பணக்கார வேறுபாடின்றி, ‘சுவாமியே சரணம் ஐயப்பா’ என்று சரணடையும் அனைவரையும் ஒரே நிலையில் வைத்து, ‘தத்வமசி’ (அது நீயாக இருக்கிறாய்) என்ற மகா வாக்கியத்தை உணர்த்துகிறார்.
3. சபரிமலை தரிசனத்தில் சரணாகதி
சபரிமலை யாத்திரையில், பக்தர் தன்னுடைய அனைத்து உலகியல் பற்றுக்களையும், பாவ மூட்டைகளையும் பதினெட்டுப் படிகளுக்கு முன்னால் இறக்கி வைத்துவிட்டுச் செல்கிறார்.
ஒரு பக்தன் உண்மையிலேயே மனம் வருந்தி, சபரிமலையைச் சரணடையும்போது, அவர் செய்த பாவங்கள் தண்டனையாக அல்லாமல், அருளாகவே மாற்றப்படுகின்றன. அவருடைய பக்தி மற்றும் விரதத்தின் பலத்தால், சுவாமி மணிகண்டன் அந்தப் பாவங்களை நீக்கி, வீடுபேற்றுக்கு வழி வகுக்கிறார்.
சுவாமியை தரிசிக்கும்போது, பக்தர்கள் பதினெட்டுப் படிகளின் மூலமாக, தன்னடக்கம், பொறுமை, சத்தியம் போன்ற நற்பண்புகளை உள்ளத்தில் ஏற்றிக்கொள்கின்றனர். இதனால்தான், பக்தர்களின் பிழைகளைப் பெரிதுபடுத்தாமல், பெரிய கருணையுடன் ஐயப்பன் ஏற்றுக்கொள்கிறார் என்று போற்றப்படுகிறார்.
ஐயப்பன், ‘அருள்’ என்றே அவதரித்தவர்; எனவே, அவர் தண்டிக்கத் தெரியாத கருணை வடிவம் என்பதில் ஐயமில்லை.