மாவீரர் தினத்தின் வரலாறு! சோகத்தின் வடுக்களை நினைவு கூர்ந்த திருமாவளவன்!

ஈழ விடுதலைக்காக போராளி குழுவில் மிக மிக இளைய போராளியாக தன்னை இணைத்துக் கொண்ட பிரபாகரன், எல்லோராலும் தம்பி என்று அழைக்கப்பட்டார். அதனால் தான் அவருக்கு தம்பி பிரபாகரன் என்பது பெயராக நிலைத்துவிட்டது என்று விடுதலை சிறுத்தைகள் தலைவர் திருமாவளவன் தெரிவித்துள்ளார்.

மாவீரர் தினத்தையொட்டி சென்னை அடுத்த ஆவடியில் விடுதலைச் சிறுத்தைகள் கட்சியின் சார்பில் நடைபெற்ற மாவீரர் நாள் பொதுக்கூட்டத்தில் அக்கட்சியின் தலைவர் திருமாவளவன் கலந்துகொண்டு விடுதலைப்புலிகள் தலைவர் பிரபாகரன்  உருவப் படத்திற்கு மாலை அணிவித்து மரியாதை செலுத்தினார். தொடர்ந்து நிகழ்ச்சியில் திருமாவளவன் சிறப்புரையாற்றினார். அப்போது அவர் பேசியதாவது:- ஈழ விடுதலை களத்தில் இன்னுயிர் நீத்த போராளிகள், மாவீரர்கள் அனைவருக்கும் விசிக சார்பில் எனது செம்மாந்த வீரவணக்கத்தை செலுத்துகிறோம். நவம்பர் 27 மேதகு பிரபாகரனால் மாவீரர் நாள் என்று அறிவிக்கப்பட்டு, அவர் தலைமையில் தமிழ் ஈழத்தில் மாவீரர்களுக்கு வீரவணக்கம் செலுத்தப்படுவது நெடுங்காலமாக கடைபிடிக்கப்பட்டு வருகிறது. ஆங்கிலத்தில் இதனை ஹீரோஸ் டே என்று புலிகள், உலகத்தமிழர்கள் அழைக்கிறார்கள். ஈழ மண்ணில் இன்றைக்கு எல்லா மாவீரர்கள் துயிலும் இல்லங்களிலும், பல்லாயிரக்கணக்கானவர்கள் திரண்டு மெழுகு வர்த்தி ஏற்றி அஞ்சலி செலுத்திக் கொண்டிருக்கிறார்கள். உலகம் முழுவதும் எங்கெல்லாம் புலம்பெயர்ந்த ஈழத் தமிழர்கள் வாழ்கிறார்களோ, அங்கெல்லாம் இந்த நாள் கடைபிடிக்கப்படுகிறது. வீரவணக்கம் செலுத்தப்படுகிறது.

ஏன் இந்த நாளை பிரபாகரன் தேர்வு செய்தார் என்றால்? விடுதலைப்புலிகள் இயக்கத்தில் முதல் களப்பலியான சங்கர் மறைந்த தினம் இன்று. தமிழகத்திற்கு வந்து சிகிச்சை எடுத்தும் பலனளிக்காமல் சங்கர் உயிரிழந்தார். அவர் காலமான நாள் தான் நவம்பர் 27. ஒவ்வொரு நாளும் களத்தில் அப்படி பல போராளிகள் உயிரிழக்கிறார்கள். ஒவ்வொரு போராளிக்கும் அவரவர் நினைவு நாளில் தான் வீரவணக்கம் செலுத்த வேண்டும் என்றால், வருடத்தில் 365 நாட்களும் வீர வணக்கம் செலுத்த வேண்டிய நாட்களாக தான் இருக்கும். எனவே தான் தமிழீழ தேசிய தலைவர் பிரபாகரன் அவர்கள், எவ்வளவு முக்கியமான தளபதிகள் இறந்தாலும், தன்னுடைய குடும்பத்தில் உள்ள யார் இறந்தாலும், புதிதாக படையில் சேர்ந்த போராளிகள் இறந்தாலும், அவர்கள் பெண் புலிகளாக இருந்தாலும், ஆண் புலிகளாக இருந்தாலும்  அவர்கள் அனைவரையும் நினைவுகூர்ந்திடும் ஒரு நாளாக முதன் முதலில் சங்கர் களப்பலியான நாளை தேர்வு செய்து, அந்த நாளில் அனைவருக்கும் வீரவணக்கம் செலுத்துவதை ஒரு கடமையாக புலிகள், ஈழத் தமிழர்கள் கடைபிடிக்கிறார்கள்.

அன்றைக்கு பிரதமராக இருந்த ராஜிவ்காந்தி, விடுதலைப்புலிகள் இயக்கத்தினரை வெறும் 2000 ஆயிரம் சின்ன பசங்க என்று சொன்னார். அவர்களை சில மணி நேரத்தில் சரணடைய வைத்துவிட முடியும் என்று எண்ணித்தான் ஒரு லட்சம் துருப்புகளை கொண்ட இந்திய அமைதிப்படையை இந்திய அரசு ஈழத்திற்கு அனுப்பிவைத்தது. ஆனால் அவர்கள் திரும்பி வருகிறபோது ஒரு லட்சம் பேர் இல்லை. எத்தனை பேர் உயிரிழந்தார்கள் என்கிற கணக்கை இந்திய அரசு இதுவரை யாருக்கும் சொல்லவில்லை. அவர்கள் நினைத்தது போன்று புலிகளை இலகுவாகு எதிர்கொள்ள முடியவில்லை. யாழ்ப்பாணத்தில் திருநெல்வேலி என்கிற இடத்தில் பிரபாகரன் இருப்பதாக கிடைத்த தகவலின் பேரில் சீக்கிய ரெஜிமெண்ட்டை சேர்ந்த முன்னணி தளபதிகள் ராணுவ ஹெலிகாப்டரில் வந்து அவர் இருக்கும் இடத்தில் இறங்கினார்கள். அவர்கள் எதிர்பார்க்கவில்லை. இறங்க இறங்க ஒவ்வொருவரையும் சுட்டுத்தள்ளியது புலிப்படை. புலிகள் உளவு அறிவதிலும் கெட்டிக்கார்கள் என்பது அன்றைக்குதான் இந்திய அரசுக்கு தெரிந்தது. அப்போதுதான் புலிகளை இலகுவாக கையாள முடியாது என்று உணர்ந்தனர். 8 முறை பிரபாகரனை இந்திய அமைதிப்படை சுற்றி வளைத்த போதும், அவரை கைது செய்யவோ, அல்லது கொன்றுவிடவோ அவர்களால் முடிய வில்லை. அப்போது இலங்கையை ஆட்சி செய்த பிரேமதாசாவுக்கும் இந்திய அமைதிப் படையை திருப்பி அனுப்ப வேண்டும் என்கிற எண்ணம் இருந்தது. இதனால் பிரேமதாசாவும், பிரபாகரனும் உடன்படிக்கைக்கு வந்தனர். சேர்ந்து களமாடினார்கள்.

இலங்கையில் சிங்களமே ஆட்சி மொழி என்கிற நிலை இருந்தது. தமிழர்கள் பின்னுக்கு தள்ளப்பட்டனர். சிங்களம் படித்தால் தான் கல்வி, வேலைவாய்ப்பை பெற முடியும் என்கிற நிலை உருவானது. ஒட்டுமொத்த இலங்கைத்தீவையும், சிங்களத் தீவாக மாற்றுவது தான் சிங்கள ஆட்சியாளர்களின் நோக்கம். அவர்கள் சிங்கள பௌத்த தேசமாக அதிகாரப்பூர்வமாக மாற்ற வேண்டும் என்று விரும்பினார்கள். அதை எதிர்த்து வெகுண்டெழுந்து ஈழத்தந்தை என்று அழைக்கப்படுகிற செல்வா என்கிற செல்வநாயகம் தலைமையில் அமைதிவழிப் போராட்டம் தொடங்கி 25 ஆண்டுகள் நடைபெற்றது. தங்களின் மொழிக்கு, இனத்திற்கு பாதுகாப்பு வேண்டும். வடக்கு, கிழக்கு மாகாணங்களை தங்களுடைய தாயகமாக அங்கீகரிக்க வேண்டும் என்கிற கோரிக்கைகள் அறவழிப் போராட்டமாக முன்னெடுக்கப்பட்டது. ஆனால் சிங்கள ஆட்சியாளர்களின் காதில் அது ஏறவில்லை. அந்த சூழலில்தான் 13 வயதான பிரபாகரன் ஆயுதம் ஏந்தும் போராளியாக தன்னை மாற்றிக்கொள்ள வேண்டும் என்று அப்போது இருந்த படைக்குழுவில் தன்னை இணைத்துக் கொண்டார்.

விடுதலைப் புலிகள் இயக்கம் தோன்றுவதற்கு முன்னதாக ஈழ விடுதலைக்காக போராடி, கைதுசெய்யப்பட்டு வெளிக்கடை என்கிற மத்திய சிறையில் அடைக்கப்பட்டிருந்த போராளிகள் குட்டிமணி, தங்கதுரை, ஜெகன் ஆகியோர் சிறைக்குள் நடைபெற்ற கலவரத்தில் கொடூரமாக கொல்லப்பட்டனர். வழக்காடு மன்றத்தில் உன் வேட்கை என்ன என்று கேட்டபோது, குட்டிமணி நான் உயிருடன் இருக்கும்போதே தமிழீழம் மலர்ந்துவிட வேண்டும் என்பதுதான் என்னுடைய வேட்கை. ஒருவேளை நான் இறந்துபோனால் அதன் பிறகு மலர இருக்கிற தமிழீழத்தை நான் பார்க்க விரும்புகிறேன். எனவே நான் இறப்பதற்கு முன்பாகவோ இறந்த பிறகோ என்னுடைய கண்களை எடுத்து, ஒரு கண்ணில்லாத தமிழனுக்கு பொருத்த வேண்டும். எதிர்காலத்தில் மலரும் தமிழ் ஈழத்தை அவன் கண்கள் வழியாக நான் காண விரும்புகிறேன், என நீதிமன்றத்தில் அவன் சொன்ன வாக்குமூலம் பதிவாகி இருந்தது. சிறை கலவரத்தின்போது குட்டிமணியை கொடூரமாக தாக்கி அவர் கண்களை நோண்டி பூட்ஸ் கால்களால் நசுக்கி இருக்கிறார்கள். அப்படி பிரபாகரனுக்கு முன்னதாகவே போராளி குழுக்கள் அங்கே உருவாகி விட்டன. அந்த போராளி குழுவில் மிக மிக இளைய போராளியாக தன்னை இணைத்துக்கொண்ட பிரபாகரன், எல்லோராலும் தம்பி என்று அழைக்கப்பட்டார். அதனால் தான் அவருக்கு தம்பி பிரபாகரன் என்பது பெயராக நிலைத்துவிட்டது.

அத்தகைய போராளி குழுக்களில் 5 குழுக்களை தேர்வு செய்து, இந்தியாவுக்கு அழைத்து வந்து பயிற்சி அளித்தது இந்திரா காந்தி தலைமையிலான அரசு. அதன் பிறகு அவர்கள் களத்திற்கு சென்று தனித்தனியே போராடினார்கள். அதன் பிறகு இந்திய உளவுத்துறையான ரா போராளி குழுக்களுடையே முரண்பாடுகளை ஏற்படுத்தி, தங்களுக்குள் மோதிக்கொள்ளும் நிலையை ஏற்படுத்தியது. அன்றைக்கு இலங்கை அதிபராக இருந்த ஜெயவர்த்தனே அமெரிக்க ஆதரவு நிலைப்பாட்டை எடுத்தார். இந்திரா காந்தி, ரஷ்ய ஆதரவு நிலைப்பாட்டை எடுத்தார். அதனால் ஜெயவர்த்தனே, இந்திய அரசுக்கு பல நெருக்கடிகளை கொடுத்தார். அமெரிக்க படைத்தளத்தை அமைப்பதற்கு ஜெயவர்த்தனே அனுமதி அளிக்கும் நிலை ஏற்பட்டது. இவ்வாறான சூழலில் இந்திய அரசு, போராளிக்குழுக்களை ஜெயவர்த்தனே அரசுக்கு எதிராக நிறுத்தி அரசியல் சித்து விளையாட்டுகளை நடத்தியது. ஒரு கட்டத்தில் ரஷ்யா இல்லாமல் போகிறது.அதன் பிறகு அமெரிக்கா உலகின் வல்லரசாகிறது. இந்திராகாந்தி படுகொலை செய்யப்பட்டார். ராஜிவ் காந்தி பிரதமராகிறார்.

ராஜிவ்காந்தி பிரதமராக இருக்கும்போது, இந்த பிரச்சினை உச்சக்கட்டத்தை அடைகிறது. அனைத்து போராளிக்குழுக்களையும் அழைத்துப் பேசுகிறார்கள். பிரபாகரனை தவிர மற்றவர்கள் அனைவரும் இந்திய அரசின் வழிகாட்டுதலுக்கு உடன்பட இசைவு தருகிறார்கள். ஆயுதங்களை கீழே போட ஒப்புக்கொள்கிறார்கள். பிரபாகரன் மட்டும் அதற்கு உடன்படவில்லை. இதுதான் பிரச்சினை. இந்திய அரசு பயிற்சி அளித்த போராளிக்குழுக்களில் விடுதலைப்புலிகள் தலைவர் பிரபாகரன் மட்டும், இந்திய அரசின் நெருக்கடிக்கு பணிய மறுக்கிறார். தனி விமானம் அனுப்பி திம்புக்கு வரவழைத்து அங்கே நெருக்கடி தந்தார்கள். டெல்லிக்கு வரவழைத்து அங்கே விடுதியில் பல நாட்கள் தங்கவைத்து நெருக்கடி தந்தார்கள். அதற்கு இசையவில்லை. எம்மக்களோடு பேசிவிட்டு நான் முடிவு சொல்கிறேன் என்று சொல்லிவிட்டு அங்கிருந்து வந்தவர், சுதுமலை என்ற இடத்தில் மாபெரும் மக்கள் திரளைக்கூட்டி பொதுக்கூட்டத்தில் பேசுகிறார். அப்போது இந்திய அரசுக்கு எதிராக நாங்கள் ஆயுதம் ஏந்தவில்லை. எங்கள் போராட்டம் எங்கள் மண்ணுக்கான விடுதலை போராட்டம். நாங்கள் ஏந்தி இருக்கும் ஆயுதம் சிங்கள பௌத்த பேரினவாதத்திற்கு எதிரானது. ஒருபோதும் எங்கள் ஆயுதம் இந்திய அரசுக்கு எதிராக இருக்காது. ஆகவே நாங்கள் ஆயுதத்தை கீழே போட முடியாது என்று சொன்னவர் பிரபாகரன். இதற்கு பிறகு தான் இந்திய அமைதிப்படை அங்கே சென்றது. தங்கள் நெருக்கடிக்கு பணியாத பிரபாகரனை அழித்தொழிக்க வேண்டும் என்பது அவர்களின் நோக்கமாகும், இவ்வாறு அவர் தெரிவித்தார்.